συνδρωπακίζω

Α

αρπάζω κάτι ή κάποιον με τη βία, διαρπάζω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + δρωπακίζω «μαδώ τις τρίχες με έμπλαστρο, αποσπώ βίαια» (πρβλ. δρωπακιστής «αυτός που χρησιμοποιεί κέρινο έμπλαστρο για να αφαιρέσει τον χρυσό από επιχρυσωμένο άγαλμα»)].